Μαύρο πέπλο πάνω από την Αθήνα.Αντέχουμε;

Η Αθήνα, η ότι τελοσπάντων άφησαν να απομείνει από αυτήν δεν είναι χωρισμένη σε κοινότητες, όπως νομίζουν οι χορτασμένοι άρχοντες, αλλά σε ζώνες μελαγχολίας ,όπως μόνο εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε. Η πρώτη ζώνη είναι αυτή του τριτοκοσμικού ας πούμε ιστορικού κέντρου της Αθήνας, της πρωτεύουσας της χώρας. Έτσι την λένε. Αλλά δεν είναι.

Η άλλη Αθήνα είναι οι ζώνες των υποβαθμισμένων γειτονιών. Είμαστε κλεισμένοι σε ζώνες, γιατί απλά κάθε συνοικία της Αθήνας έχει μετατραπεί και είναι πια μια υποβαθμισμένη ζώνη-γειτονιά.

Ποια η διαφορά μεταξύ του αγαπημένου μου Κολωνού και της πλουσίας συνοικίας του Κολωνακίου τώρα πια? Καμιά.

Στην ίδια μοίρα και οι δύο περιοχές. Φρίκη στα μάτια μας, είναι όλα υπό διάλυση. Καταστήματα κλειστά και σκοτεινά, πεζοδρόμια καταστραμμένα, Πλατείες βρώμικες και μίζερες δύσκολο να τις προσεγγίσεις , πάρκα ελάχιστα , αρχαιολογικοί χώροι αφημένοι στη τύχη τους, παγκάκια ξεχαρβαλωμένα, οδοκαθαριστές με σκυμμένο κεφάλι να εκτελούν το δύσκολο έργο της καθαριότητας σε αναμονή της καθυστερημένης καταβολή μισθοδοσίας, σε μια βρώμικη πόλη που δεν μπορεί να καθαριστεί με τίποτα.

Σε μια πόλη που το ένδοξο φωτεινό της παρελθόν τίποτα δεν θυμίζει την σκοτεινή σημερινή κατάσταση,δίχως ίχνος ελπίδας. Η Ελπίδα έπεσε σε μια βαθιά λακκούβα κάπου στην Μύλων και προσπαθούμε να την φέρουμε στο φώς. Δύσκολα μεν, αλλά …. 

Γέρασε η Αθήνα μας, Γέρασε η πόλη μας, της κλέβουν καθημερινά το οξυγόνο της, το φως της , οι υποκριτές που έλεγαν πως είναι άλλοι. Την γέρασαν αυτοί που στροβιλίζονται χωρίς ντροπή  στον ρυθμό του τραλαλά.. καθημερινά…. μπροστά μας ξεδιπλώνουν το θράσος τους… χωρίς ντροπή για τα συσσίτια, για τις ουρές σε τράπεζες, σε εφορίες για δόσεις σε παράνομους φόρους, σε νοσοκομεία, με απλήρωτους γιατρούς, σε στάσεις ,μπροστά σε έντρομα μάτια  λιγοστών υπαλλήλων που τους ορίζουν υποχρεωτικά το φιλότιμο ότι είναι μισθός.

Οι βολεμένοι είναι τυφλοί, στην μεγάλη στρατιά των ζητιάνων, και κείνων που ετοιμάζονται να τους ω ακολουθήσουν, σφυρίζοντας αδιάφορα για τα λεηλατημένα εισοδήματά μας εν αντιθέσει με ΑΥΤΟΥΣ, που δεν είναι άνεργοι αλλά εξακολουθούν να απολαμβάνουν φορολογική ασυλία.. Και μας εκβιάζουν, και μας κουνούν το δάκτυλο, μας τρομοκρατούν ΑΥΤΟΙ που για εισόδημα 87.000 φορολογούνται μόνο για τα 26.900.

Στο σκοτάδι το πρωί η Αθήνα και οι γειτονιές, ερημιά, εύκολος στόχος τσαντάκηδων και απατεώνων κατώτερης τάξης, σε υποβαθμισμένες απροστάτευτες φτωχές ζώνες. Λουκούμι τσάντα νέου η ηλικιωμένου.

Στόχος κάθε γείτονας, και σκοπός η κλοπή .Επάγγελμα κλέφτης γιατί ο φτωχός δεν χάνει την αξιοπρέπεια του, δεν γίνεται κλέφτης ούτε στην πείνα. Το   βράδυ το μαύρο πέπλο την σκεπάζει και ζει τα χειρότερα της ,στους σκοτεινούς της δρόμους, δίχως ρεύμα, οικογένειες στο σκοτάδι, στα χρόνια του ευρώ και όχι της δραχμής που έλεγαν πως θα μας λείψει.

Βλέπετε οι πλούσιες και οι λουσμένες με φώς από την καλή ΔΕΗ μας ζώνες φυλάσσονται καλά, δεν έχουν χρέη και υπάρχει και η αισιοδοξία ότι στη χώρα υπάρχει ανάπτυξη.

 Θα τους αφήσουμε να μας δολοφονούν ΑΥΤΟΙ, που δεν έχουν συναίσθηση σε ποια χώρα ζουν, σε ποια πόλη έχουν την εξουσία? ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΖΩΗ?

Δεν ξέρω πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί αυτά τα χρόνια της κοινωνικής εξαθλίωσης, δεν γνωρίζω αν θα καταλογίσουν ευθύνες σε αυτούς που έστησαν έναν λαό στο τοίχο, αλλά ελπίζω να μην επαναληφτεί  η ατιμωρησία των δωσίλογων και των προδοτών στα δύσκολα χρόνια της Ναζιστικής Γερμανικής κατοχής.

Υ.Γ.

Αν μερικοί πιστεύουν ότι ο Αντώνης  πασχίζει να  τους καλυτερεύσει την ζωή που χειρότερη θα γίνεται,  άλλο τόσο και εμείς πιστεύουμε ότι ο Γιώργος πασχίζει να ομορφύνει την πόλη όπου στο θρόνο της θα κάθεται για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Γεωργία Π.Ξάνθη.