Στην οδό Εριβοίας ,του Εσταυρωμένου στην Κολοκυνθού, επτά αγόρια, μία βέσπα, ένα
ποδήλατο, και το μοναδικό κορίτσι, γέμιζε με άρωμα φρεσκάδας την παλιά
γειτονιά.
Την γειτονιά, που είχε συνηθίσει να ξεσηκώνεται από τις
καμπάνες του Εσταυρωμένου, την γειτονιά που μπορούσε να ξεχωρίζει τον ήχο της
καμπάνας,πιο πολλές της χαράς και
λιγότερο της λύπης.
Στην οδό Εριβοίας του
Εσταυρωμένου,στην παλιά μυρωδάτη συνοικία των περιβολιών, στην Κολοκυνθού, επτά αγόρια και ένα μικρό κορίτσι ,ήταν αρκετά, για να την ξεσηκώνουν από τις
φωνές και τα γέλια που πολλές, μα πάρα
πολλές φορές ,ο αέρας τα ταξίδευε και τα σκορπούσε στην άλλη γειτονιά της Κολοκυνθούς ,στην
Παναγίτσα. Στην Παναγίτσα του Κηφισού, όπου συχνά το ποτάμι θύμωνε από την
αχαριστία των ανθρώπων, και άφηνε τα νερά του ελεύθερα να κατακλύζουν τους
σκληρούς κακοτράχαλους χωμάτινους
δρόμους , όπως την οδό Εριβοίας, μια ανάσα απόσταση από τον σταθμό
απορριμματοφόρων του Δήμου της Αθήνας. Και γέμιζε ο δρόμος νερά, γινότανε
ποτάμι, και το ποδήλατο έμενε για μέρες στην αυλή, μέχρι να καθίσουν τα νερά,
και να φανούν τα σημαδεμένα μελλοντικά πεζοδρόμια.
Ένα ποδήλατο για εφτά αγόρια, και πολλές βόλτες. Μια βέσπα
για μια ξεχωριστή βόλτα για κάθε έναν Άγγελο προστάτη της μικρής του μπαμπά,
προσφορά αγάπης στην φιλία.
Μια φωτογραφία ασπρόμαυρη, στο μέσο της 10ετίας του΄60, με
χίλια χρώματα από αναμνήσεις στην παιδική αλάνα της οδού Εριβοίας του
Εσταυρωμένου.
Γεωργία Ξάνθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου